Θαυμάζω πολλές φορές  την ικανότητα κάποιων ατόμων να διακρίνουν ή να μετασχηματίζουν μουσικά σχήματα και να εκφράζονται με συνθέσεις ή και απλές αποδόσεις μουσικών έργων. Σαφέστατα, είναι μια επίκτητη νοημοσύνη για αυτά τα άτομα τα οποία αρέσκονται να τραγουδάνε, να ακούνε μουσική ή να παίζουν κάποιο όργανο. Χωρίς οι ίδιοι να το αντιλαμβάνονται μπορούν να μεταφράζουν τους ήχους, που ακούνε, σε μουσική αίσθηση ενώ με μεγάλη ευκολία ανακαλύπτουν τον τόνο της φωνής και το ρυθµό της φωνής στην οµιλία των άλλων. Είναι επίσης σε θέση να θυμούνται µελωδίες και να αναγνωρίζουν από τις πρώτες νότες συνθέτη και ερµηνευτή.

     Όσο κι αν δείχνει μακροσκελής ο πρόλογος είναι γιατί δεν μπορεί να σκιαγραφήσει ακόμη και το ελάχιστο από το ταλέντο του χαρισματικού μουσικού Παναγιώτη Σιόγκα.

     Υπάρχει μια σαφής διαφοροποίηση μεταξύ της φύσης της χαρισματικότητας, που προϋποθέτει έμφυτη παρουσία των φυσικών κλίσεων, και αυτής του ταλέντου που προϋποθέτει την εξασκημένη ικανότητα σε κάποιο πεδίο. Ελάχιστοι άνθρωποι ανήκουν και στις δύο κατηγορίες. Ο Παναγιώτης είναι σίγουρα μέσα σε αυτούς. Το δείχνει η αμεσότητα στην μουσική του αντίληψη, η ευγενική του συμπεριφορά στο μουσικό του όργανο, η αισθητική του στις μουσικές συνθέσεις, η ηρεμία της αισθητικοκινητικής του σε μουσική σκηνή, ο σεβασμός στην λαϊκή ελληνική παράδοση.

     Ξεκινώντας από ηλεκτρική κιθάρα, από μικρή ηλικία ανέλαβε τον ρόλο του λαϊκού κιθαρίστα στην ρεμπέτικη μπάντα των ΦΠΑ, για να εξελιχθεί τελικά σε σολίστα μπουζουκιού υψηλών προδιαγραφών. Η εμφάνισή του με σχήματα καταξιωμένων μουσικών σχημάτων περνάει απλόχερα τον ανεπτυγμένο κοινωνικοσυναισθηματικό τομέα της φυσικής του ικανότητας.

     Εννοείται ότι τα ταλέντα αναδύονται σταδιακά μέσα από τη διαδικασία μετατροπής των φυσικών ικανοτήτων σε συστηματικά καλλιεργημένες δεξιότητες, οι οποίες απαιτούνται για τα διάφορα πεδία της ανθρώπινης δραστηριότητας, κάτι που διαπιστώνεται σε όλους τους τομείς δραστηριότητας του Παναγιώτη.