Όλοι μας λίγο πολύ έχουμε προβληματιστεί για το μεταναστευτικό ρεύμα εκατομμυρίων μουσουλμάνων σε χώρες της δύσης και όχι σε εύπορες μουσουλμανικές χώρες του Περσικού Κόλπου, όπως η Σαουδική Αραβία, το Κατάρ κλπ. Την απάντηση θα την βρούμε στο Κοράνι, σύμφωνα με το οποίο ο κόσμος είναι δυαδικός, με τα μουσουλμανικά εδάφη (Νταρ αλ Ισλάμ – Οίκος του Θεού) από τη μια μεριά,  και από την άλλη τα εδάφη των απίστων (Νταρ αλ Χαρμπ -Οίκος του Πόλεμου). Όπως, μέσα σε αυτό το πλαίσιο ο Προφήτης Μωάμεθ από τη Μέκκα «μετανάστευσε» στη Μεδίνα κι από εκεί γύρισε πίσω θριαμβευτής και κυρίαρχος επικεφαλής χιλιάδων πιστών, έτσι πρέπει και το σύγχρονο Ισλάμ να «μεταναστεύσει». Το δόγμα. αυτής της μετακίνησης ονομάζεται Αλ Χαϊζιρια και αποτελεί υποχρέωση των μουσουλμάνων.

     Ό,τι δεν κατάφερε λοιπόν το χαλιφάτο με το Σουλεϊμάν το Μεγαλοπρεπή, το έχει καταφέρει η Τουρκία, που εδώ και χρόνια αποτελεί τη μεταβατική χώρα για την Αλ Χαϊζιρία!

     Για επιβεβαίωση όλων των παραπάνω αρκεί να αναρωτηθούμε γιατί το πρόβλημα δημιουργήθηκε από το 2015 κι έπειτα, αφού φτώχεια και εμφύλιοι πόλεμοι στις χώρες της Αφρικής υπήρχαν και προηγουμένως. Η μόνη εξήγηση που μπορεί να δοθεί είναι οι παραινέσεις των ηγετών του ΙSIS και άλλων μουσουλμάνων θρησκευτικών παραγόντων από τις αρχές του 2015, να εισρεύσουν στην Ευρώπη, χωρίς να απαρνούνται την πίστη και τις ηθικές και πολιτικές τους αξίες και να μην κρύβουν την πεποίθησή τους πως θα πρέπει να εφαρμοστεί η σαρία, ο ιερός νόμος του πολιτικού Ισλάμ.

     Άξιο προσοχής είναι το γεγονός ότι η συντριπτική πλειοψηφία των μετακινούμενων μουσουλμάνων είναι άνδρες μεταξύ 18 και 35 ετών, πολύ λιγότερες είναι οι γυναίκες, απόλυτα απαραίτητες και αυτές όπως και τα μικρά παιδιά. Δεν υπάρχουν ηλικιωμένοι. Οπως είχε ακριβώς διδάξει ο Προφήτης! Εύκολα συμπεραίνει κάποιος ότι δεν πρόκειται περί φυγής από ένα κοινωνικό περιβάλλον που δεν μπορούν πλέον να αντέξουν αλλά περί σκόπιμης μετακίνησης σε χώρο κυριαρχίας των «απίστων».

     Είναι ηλίου φαεινότερο ότι η παρουσία εκατοντάδων χιλιάδων μουσουλμάνων στη χώρα μας, υπονομεύει μακροπρόθεσμα την ενότητα και τη συνοχή της κοινωνίας μας. Το ζήτημα δεν είναι ξενοφοβικό ή ρατσιστικό. Εχει να κάνει μόνο με κύματα ανθρώπων που έχουν συνήθειες κι αξίες αντίθετες με τον δυτικό τρόπο ζωής. Το πρόβλημα χρήζει ουσιαστικής αντιμετώπισης και επίλυσης. Η άρνηση εξέτασης αιτημάτων ασύλου, θα περιορίσει δραστικά το πρόβλημα. Οποιος επιθυμεί άσυλο θα το αιτείται κανονικά από ελληνικές προξενικές Αρχές ή σε νόμιμα σημεία εισόδου. Μόνον με αυτό τον τρόπο, το πρόβλημα περιορίζεται δραστικά